تشخيص لبه در تصاوير با استفاده از اتوماتاي يادگير سلولي
اتوماتاي يادگير سلولي مدلي براي سيستمهايي است كه از اجزاء ساده اي تشكيل شده اند و رفتار هر جزء بر اساس رفتار همسايگان و نيز تجربيات گذشته اش تعيين و اصلاح م يشود. اجزاء ساده تشكيل دهنده اين مدل، از طريق كنش و واكنش با يكديگر مي توانند رفتار پيچيده اي از خود نشان دهند. اتوماتاي يادگير سلولي ناهمگامِ باز برخلاف اتوماتاي يادگير سلولي که در آن تمامي سلولها بطور همگام بروز م يشوند، سلولها را بطور ناهمگامِ بروز مي کند. همچنين حالت هر سلول علاوه بر حالات همسايه هاي آن به يک عامل خارجي (سراسري) نيز بستگي دارد. در اين مقاله روشي مبتني بر اتوماتاي يادگير سلولي ناهمگامِ باز براي يافتن لبه در تصاوير ارائه و با يکي از روشهاي کلاسيک تشخيص لبه به نام اپراتور كني مقايسه م يگردد. روش پيشنهادي، به نويز حساسيت كمي دارد و همچنين سعي م يكند امتداد لب هها را بطور متصل تشخيص بدهد. مشخصه ديگر روش جديد، تشخيص لبه هايي با پهناي يك نقطه و حساسيت كمتر به بافتهاي موجود در تصوير است. بدليل استفاده از مدلي از اتوماتاي سلولي، روش پيشنهادي را م يتوان بصورت توزيعي نيز پياده سازي كرد.. نتايج آزمايشها نشان داده است که روش پيشنهاد شده از کارايي خوبي در تشخيص لبه ها برخوردار است و نسبت به نويز و بافتهاي تصوير حساسيت کمي دارد.