نمايش پست تنها
قديمي ۰۵-۲۰-۱۳۹۰, ۰۳:۱۹ بعد از ظهر   #15 (لینک دائم)
Astaraki Female
Administrator
 
آواتار Astaraki
 
تاريخ عضويت: خرداد ۱۳۸۷
محل سكونت: تهران-کرج!
پست ها: 3,465
تشكرها: 754
16,337 تشكر در 3,127 پست
My Mood: Mehrabon
ارسال پيغام Yahoo به Astaraki
Wink تشخیص هویت با اسکن عنبیه و شبکیه

تشخیص هویت با اسکن عنبیه و شبکیه




در این مقاله کمی ساز و کار چگونگی تحلیل داده های بدست آمده از عنبیه و شبکیه برای تشخیص هویت را شرح می‌دهیم.



شناسایی از روی عنبیه

عنبیه در حقیقت یک عضله دایره‏ای، میان عدسی چشم و پوسته چشم است که از حدود 266 طرح پیچیده مانند چین، نوار و کمان تشکیل شده و آن را به یک عامل شناسایی یکتا و ایده‏ال برای هر شخص تبدیل می‏کند.

عنبیه از حدود 266 طرح پیچیده مانند چین، نوار و کمان تشکیل شده که آن به یک عامل شناسایی منحصر به فرد تبدیل می‌کند.



اندازه سوراخ عنبیه که به شدت نور بستگی دارد در تشخیص هویت از روی آن نقش مهمی دارد. از این گذشته، شدت نور باید به اندازه‏ای باشد تا حس‏گر بتواند همه جزئیات عنبیه را با دقت کافی دریافت کند.
سیستم دریافت کننده اطلاعات (یا همان حس‏گر) از یک دوربین CCD که بدون هیچ مزاحمتی از یک فاصله 10 تا 50 سانتی‏متری از چشم عکس‏های سیاه و سفید می‏گیرد تشکیل می‏شود.

یک لامپ مادون قرمز هم چشمه نور است تا عکاسی به نور محیط وابسته نباشد. سیستم دریافت کننده اطلاعات برای تحلیل تصویر، یک شبکه روی آن می‏گذارد. این شبکه، مرکز عنبیه را مشخص کرده و حاشیه‏های آن را به دست می‏آورد. یک الگو ریتم، طرح‏های تاریک و روشن عنبیه را به داده‏های دیجیتال تبدیل می‏کند. سپس همین مشخصات دیجیتال در بانک اطلاعاتی ثبت شده یا مورد جستجو قرار می‏گیرند. پیش از جستجو باید فاصله Hamming مشخص باشد. فاصله Hamming می‏گوید که دو عدد دودویی در چند بیت با هم تفاوت دارند و هر چه فاصله Hamming کمتر باشد دو عدد ما به هم نزدیک‏ترند.

اسکن شبکیه
با اسکن شبکیه، طرح از وضعیت رگ‏های آن برای تشخیص هویت بیومتری به دست می‏آید. این روش هم هیچ تماس و مزاحمتی برای اشخاص ندارد و از یک مکانیزم نوری برای به دست آمدن ویژگی‏های بیومتریک بهره می‏برد. وضعیت رگ‏ها در شبکیه چشم انسان با بالا رفتن سن و بیماری هم تغییر نمی‏کند و در طبیعت یکتاست. بنابراین، این روش یکی از بهترین گزینه‏های برای استفاده در سیستم‏های تشخیص هویت است.

روش شناسایی از روی شبکیه تقریباً بدون خطاست و میزان خطای آن بسیار جزیی است. از سوی دیگر پایین بودن حجم داده‏های مورد استفاده در آن باعث می‏شود که فشار زیادی به سیستم چه از نظر نگهداری و چه از نظر ذخیره‏سازی داده‏ها وارد نباید. اما این روش کمی برای کاربران مزاحمت‏هایی دارد. برای نمونه، آنها باید برای تصویربرداری سرخود را در فاصله مشخصی از دوربین نگه دارند و برای مدتی هیچ حرکتی نکنند و همچنین به چشم داشتن عینک در این سیستم مجاز نیست. از دیگر اشکالات آن می‏توان به پیچیدگی تجهیزات لازم و در نتیجه‏ گران بودن آنها اشاره کرد.
Astaraki آفلاين است   پاسخ با نقل قول
از Astaraki تشكر كرده اند:
green_Dream (۰۶-۱-۱۳۹۰), vahidkh (۱۲-۳-۱۳۹۴)