بهينه سازي موازنه هزينه – زمان : استفاده از الگوريتم ژنتيك و منطق فازي درعدم قطعيت هزينه ها
خلاصه مقاله:
يكي از مسائل بسيار مهم در مديريت پروژه هاي ساخت، انتخاب بهترين گزينه براي انجام هر كدام از فعاليت هاي تشكيل دهنده پروژه مي باشد، به نحوي كه هزينه و زمان پاياني پروژه داراي كم ترين مقدار ممكنه باشد . با توجه به تعداد زياد فعاليت ها و گزينه هاي انتخابي براي هر فعاليت، معمولاً اين انتخاب داراي يك جواب منحصر به فرد نمي باشد بلكه مجموعه اي از جواب ها را تشكيل مي دهد كه به جواب هاي پاراتو معروف مي باشند، مجموعه جواب هايي كه هيچ كدام بر ديگري ترجيحي ندارند . از سوي ديگر در پروژه هاي واقعي ساخت معمولاً هزينه هاي پيش بيني شده براي انجام فعاليت ها همراه با عدم قطعيت هايي هستند كه منجر به تغييرات زيادي در قيمت تمام شده پروژه مي شوند . تا كنون تحقيقات زيادي بر روي به دست آوردن اين مجموعه جواب هاي پاراتو، با استفاده از روش ها و الگوريتم هاي مختلف صورت گرفته است اما تمامي كارهاي انجام شده در يك فضاي كاملاً قطعي مي باشد و تقريباً عدم قطعيت ها مورد توجه قرار نگرفته است . بنابراين در اين مقاله سعي شده است كه مدلي ارائه شود كه بتواند با لحاظ كردن عدم قطعيت هاي موجود در هزينه هاي مختلف به معرفي جواب هاي پاراتو يك پروژه بپردازد . براي بيان اين عدم قطعيت ها در مدل از تئوري منطق فازي استفاده شده و براي يافتن جواب هاي پاراتو از الگوريتم ژنتيك كمك گرفته شده است . به اين ترتيب مدير پروژه يا تصميم گير با داشتن اين مدل ـ به علت استفاده از منطق فازي ـ مي تواند در يك فضاي غير قطعي با تعيين سطح ريسكي كه مي پذيرد جواب هاي مختلف پاراتويي داشته باشد كه قطعاً در انتخاب جواب بهينه او با توجه به اولويت هاي مورد نظرش تأثيرگذار خواهند بود .
كلمات كليدي:
بهينه سازي، هزينه ، زمان ، منطق فازي ، مديريت پروژه، عدم قطعيت و ريسك