مدل بهينه سازي چند هدفه به منظور مديريت بهره وري تلفيقي با استفاده از الگوريتم هاي SGAs و NSGA-II
چکيده:
سير گسترده فعاليتها در زمينه هاي مختلف منابع آب سطحي و زيرزميني و عدم توجه كافي به برنامه ريزي و مديريت تلفيقي، ضرورت تحقيق در اين خصوص را ايجاب مي نمايد. با توجه به عدم توازن در توزيع منابع آب و محدوديتهاي استفاده از آبهاي سطحي، تلفيق بهره برداري از منابع آب سطحي و زيرزميني، امري ضروري است. در اين مطالعه مدل سازي به گونه اي صورت مي گيرد كه حداقل اطمينان پذيري سيستم، حداكثر و هزينه هاي ناشي از عدم تامين نياز، احياي آبخوان، تخطي از ظرفيت مخزن در حال بهره برداري و اولويتهاي تخصيص حداقل گردد. براي نمايش منحني تبادل بين اين اهداف از مدل بهينه سازي الگوريتم ژنتيك مبتني بر جواب غيرپست در مقايسه با الگوريتم ژنتيك مرحله اي استفاده شده است. نتايج مدل تدوين شده نشان مي دهد كه مدل NSGA-II در مدت زمان بسيار كمتري قادر به ارائه مقادير بهينه تخصيص خواهد بود. با استفاده از منحني تبادل بهينه مي توان دريافت كه براي افزايش مقدار اندكي در حداقل اطمينان پذيري، لازم است سيستم متحمل جريمه زيادي گردد و اين نشان دهنده حساسيت بالاي تامين نياز نسبت به تغييرات در سيستم طبيعي منابع آب است. از آنجا كه در مدل الگوريتم ژنتيك مرحله اي، اهداف به صورت وزني در قالب مدل تك هدفه اجرا مي گردد، وجود جواب بهينه حاصل از اين مدل در مجموعه جوابهاي مدل الگوريتم ژنتيك مبتني بر جواب غيرپست نشان از صحت مقادير بهينه تخصيص تدوين يافته، دارد.
کليدواژگان:
بهره برداري تلفيقي ، بهينه سازي ، چند هدفه ، الگوريتم ژنتيك مرحله اي ، جواب غير پست ، آبخوان