بهينه سازي سازه هاي فضاكار تخت دو لايه به كمك الگوريتم ژنتيك و شبكه هاي عصبي مصنوعي
امروزه در سراسر دنيا شاهد كاربرد روزافزون سازه هاي فضاكار هستيم كه به علت خصوصيات و قابليت هاي منحصر بفرد اين سازه ها مي باشد. با توجه به وجود تعداد زياد عضو در اين سازه ها، انتخاب شكل مناسب تاثير زيادي در كاهش وزن و درنتيجه كاهش هزينه سازه خواهد داشت. در اين مقاله سازه هاي فضاكار تخت دو لايه با سه توپولوژي مختلف با متغير هاي طول، عرض، ارتفاع، فاصله ستونها و طول اعضاي افقي مورد بررسي قرار گرفته است. در تخمين وزن اين مدلها از شبكه عصبي مصنوعي و براي بهينه سازي آنها از الگوريتم ژنتيك استفاده شده است. ورودي الگوريتم ژنتيك، عرض و طول سازه بوده و خروجي آن، انتخاب بهينه شكل سازه از ميان سه توپولوژي موجود به همراه ارتفاع، فاصله ستونها وطول اعضاي افقي مي باشد
|