رهگيری اهداف متحرک در تصاوير ويدئويي بر مبنای منطق فازی
اين مقاله به بررسی عملکرد روش انتساب داده 1فازی برای رهگيری اهداف متحرک نسبتا کوچک در تصاوير گرفته شده با دوربين ثابت ميپردازد. روش انتساب داده نزديکترين همسايه و نوع پيشرفته تر آن يعنی روش آزمايش فرضهای چندگانه 2 از ابزارهای آماری جهت انتساب نواحی آشکار شده 3 و اهداف رهگيری شده 4 به يکديگر, بهره مي برند. محدوديت روشهای فوق اين است که هر ناحيه آشکار شده تنها می تواند به يک هدف رهگيری شده منتسب شده و آن را بروز نمايد و نيز هر هدف رهگيری شده تنها ميتواند با يک ناحيه آشکار شده بروز گردد. روشهای جايگزين مناسبي مانند روش pmht و jpda وجود دارند که از تمام نواحی آشکار شده حوالی هدف رهگيری شده جهت بروز کردن آن استفاده کرده و نيز هر ناحيه آشکار شده ميتواند چند هدف رهگيری شده را بروز نمايد. در الگوريتم انتساب داده اين مقاله برخلاف روش jpda هيچ مدل و يا عبارت تحليلی وجود ندارد و از تجربيات موجود در سناريوهای مختلف برای رسيدن به تداوم و دقت مناسب رهگيری سود برده مي شود. انعطافپذيری در تطبيق با سناريوهای مختلف, عملکرد زمان واقعی به همراه حفظ تداوم و دقت رهگيری از مزايای اين روش است