سیستمهای ایمنی مصنوعی
سیستم های ایمنی مصنوعی
مقدمه
سیستمهای ایمنی مصنوعی از جمله روشهای حل مساله ملهم از طبیعت میباشند. مبنای این سیستمها، سیستم ایمنی بدن مهرهداران است که سیستمی یادگیر با توانایی شناسایی الگو میباشد. سیستمهای ایمنی مصنوعی تابحال در حل مسایل شناسایی الگو، یادگیری ماشین، بهینه سازی، خوشهبندی داده و برخی مسایل دیگر بکار گرفته شدهاند. سیستم ایمنی بدن مهرهداران یکی از پیچیدهترین سیستمهای حیاتی موجودات زنده میباشد که پیچیدگی آن را میتوان با پیچیدگی مغز مقایسه نمود. همانطور که شبکههای عصبی مصنوعی، ملهم از عملکرد مغز میباشند؛ سیستمهای ایمنی مصنوعی نیز با بهرهگیری از دانش موجود در زمینه روش کار سیستم ایمنی بدن مهرهداران طراحی شدهاند.
ایمنی طبیعی
هدف و وظیفه سیستم ایمنی مهرهداران، محافظت از بدن در برابر عوامل بیماریزا و در نتیجه برقرار نمودن حالتی پایدار در بدن میباشد که برای انجام فعالیتهای حیاتی بدن مورد نیاز است. برای این منظور سیستم ایمنی باید بتواند عوامل بیماریزا از جمله ویروسها، باکتریها و ... را که سلامت بدن را تهدید میکنند شناسایی کند. یک عامل بیماریزا از بخشهای مختلفی تشکیل شده است؛ یکی از این بخشهایی که در سطح خارجی عامل بیماریزا قرار دارد؛ آنتیژن نام دارد. سلولهای سیستم ایمنی برای شناسایی یک عامل بیماریزا، باید آنتیژن آن را تشخیص دهند. پس اینکه سیستم ایمنی یک عامل بیماریزا را شناسایی کرد، سلسله اقداماتی جهت نابود کردن آن عامل بیماریزا آغاز میگردد که به این اقدامات پاسخ ایمنی گفته میشود.
ایمنی مصنوعی
بطور کلی میتوان گفت سیستمهای ایمنی مصنوعی روش رایانشنرمی بر مبنای تئوری ها، ایدهها و اجزای سیستم ایمنی بدن مهرهداران هستند. تعاریف اولیه این سیستمها بر مبنای مساله شناسایی الگو میباشد. اما کاربرد آنها طیف وسیعی از مسائل از مسائل بهینهسازی و خوشهبندی تا ایجاد جدول زمانبندی دانشگاه را شامل میشود. برای حل یک مساله با استفاده از سیستم ایمنی مصنوعی باید به سه سوال پاسخ داده شود، اول نحوه نمایش دادههای مساله یا تعریف فضای شکل، دوم معیار اندازهگیری میل ترکیبی و سوم انتخاب یک الگوریتم ایمنی مصنوعی برای حل مساله. این مراحل را میتوان بطور غیر رسمی معادل مراحل نمایش کرومزوم، تعریف تابع ارزیابی و انتخاب الگوریتم تکاملی دانست.
Colonal Selection
Negative Selection
شبکه ایمنی مصنوعی
|