طراحي الگوريتم شناسايي عاطفه از حالتهاي چهره به کمک مجموعه هاي فازي شهودي
 

طراحي الگوريتم شناسايي عاطفه از حالتهاي چهره به کمک مجموعه هاي فازي شهودي

چکيده:
شناسايي حالتهاي چهره و به دنبال آن تشخيص عواطف کاربر نقش مهمي در اثربخشي و افزايش کارايي استفاده از فنّاوريهاي نوين رايانه‌اي دارد و امروزه بخش مهمي از حوزة علم تعامل انسان- رايانه را شکل داده است. درک عواطف به روشهاي مختلفي صورت مي‌گيرد که شناسايي حالتهاي چهره از دقيق‌ترين روشهاي آن است. هدف از اين مقاله ارائه روشي نوين براي شناسايي حالتهاي چهره با استفاده از دوربين وبي متصل به يک رايانه است. براي تشخيص حالتهاي مختلف ابتدا خصيصه‌هاي کليدي استخراج و سپس از رويکرد دسته‌بندي براساس حداقل فاصله براي شناسايي حالتها استفاده شده است. مجموعه‌هاي فازي شهودي با در نظر گرفتن دو درجة «عضويت» و «عدم عضويت» روش مناسبي را براي مواجهه با فضاي عدم قطعيت حاکم بر مسئله پيشنهاد مي‌کند. رويکرد دسته‌بندي استفاده شده در اين مسئله مبتني بر حداقل فاصله بين دو مجموعة فازي شهودي است. نتايج اين پژوهش عملکرد بهتر مجموعه‌هاي فازي شهودي را نسبت به مجموعه‌هاي فازي معمولي در تشخيص حالتهاي چهره نشان مي‌دهد.